ҚАЛБИМИЗДА ҲАМИША БАРҲАЁТСИЗ

Инсон - ҳаёт гултожи. Унинг қадри, ҳурмати ҳар доим эъзозга лойиқ. Халқимизга хос хислатлар ҳақида айтадиган бўлсак, албатта, қадр-қиммат, меҳр-оқибат каби фазилатлар тилга олинади. Айниқса, ўтганларни хотирлаш, азиз отахон-у онахонларнинг дуосини олмоқлик саодати ўзгача. Хотирани асраш, хотирани эҳтиёт қилиш - бу бизнинг ўзимиз ва авлодлар олдидаги ахлоқий бурчимиздир. Кечаги кун сабоқларини, халқимиз келажаги йўлида жон фидо қилган инсонларни хотирлаш бугунги кунимизни қадрлашга ўргатади. Хотира бу - тарих. У кечаги  ўтмишни, аждодлар ўгитини, миллий меросимизни англатиб турувчи - муқаддас китоб зарварақларидек ҳаётимизни ёритиб туради. Шу боис, инсон ўз хотира бойликларини қадрлайди.
Ана шундай тарихий онларда ўзининг бутун умрини туманимиз тараққиётига ўзининг самарали меҳнатлари билан муносиб ҳисса қўшган қалби дарё устоз, меҳрибон ота Раббим Умрқуловнинг номини алоҳида тилга олиш жоиз. Р.Умрқулов туман ҳокимлиги, туман халқ таълими соҳаларида қатор йиллар самарали фаолият кўрсатди. Ишдан бўш вақтларида ижод билан шуғулланди. Минг афсуски, ҳар йили май ойи келса у кишининг бизни бевақт ташлаб кетганлиги, 1996 йил 25 май куни оламдан ўтганлиги қалбимизни ўртайди. Агар отажоним тирик бўлганида ҳозир 83 ёшни қаршилаган бўлар эди. Отам Раббим Умрқуловнинг қисқа, лекин эзгу мақсадларга йўғрилган ҳаёт йўлини ёзса, бир достон бўлади. Бугунги кунда отамнинг сермазмун ҳаёт йўли биз фарзандлари ва набиралари учун ибрат мактаби, қолверса, ҳаётимизни ёритиб тургувчи китоб зарварақларидек бир умрлик муқаддас хотира, ҳаётимиз гултожи бўлиб қолаверади. 
Қалбимизда ҳамиша барҳаётсиз, азиз отажон!