Турмуш чорраҳаларида ХОРИЖДА ИШЛАШ ОСОНМИ?! «9 йил ватанга қайтолмай сарсон бўлдим»

Истамбул шаҳрида ҳар доимгидек иш излаб борадиган ширкатимга қўнғироқ қилдим. Ширкатдаги "бошлиқ ака" эса менга олдига боришимни, бир нечта аёллар билан иккита иш "кўришма"га олиб боришини айтди: "Ёнингга бир ҳафталик кийимларингни овогин", деди.
Мен ҳам эртаси куни кичкина чамадонимга бир ҳафталик кийимларимни солволдим ва йўлга чиқдим.
Кейин бизни ширкатдаги Kemal ака икки жойга иш "кўришма"га олиб борди.
У аёл 4 қаватли "вилла"да ёлғиз яшар экан, 7 та кучуги бор экан. Аёл мендан бир ёш кичкина эди. Исми эса Burji. Бизни эшигидан олиб кириши билан кучуклари уйини бошига кўтариб "вов"лашни бошлади. Кучукларни тинчлантиргач, уйга таклиф қилди. Кириб ўтирдик ҳамки, кучуклар устимизга чиқиб кетишди. Дугонам итариб, итариб ташлади жирканиб. Мен эса кучукларни, мушукларни роса яхши кўрганим учун уларни бирини қўйиб, бирини эркалаб кетдим. Шунда аёл мени кузатиб турганлигини кўриб қолдим. Ҳеч иккиланиб ўтирмади: "Мана шу аёлни оламан, ишга ҳозир қолсин",- деди.
Ширкат менга 600 доллар беради деган эди. Мен аёлдан сўрадим: "Вазифам нима, нималар қилишим керак, қанча ойлик берасиз",- дедим.
- Мен сени севдим, 800 доллар бераман,- деди. 
Хурсанд бўлдим. Кучукларни "болаларим", деди: уларни ҳар куни икки марта айлантириб келасан, "тувалит"лари бўлса чиқиб олишади. Кучуклар демайсан, ҳар бирини алоҳида исми билан айтасан, деди. Ҳар уйга олганингда лаганга сув олиб, оёқларини, орқаларини ювиб киргизасан, қуруқ латта билан артасан, деди. Битта оппоқ кучугига ишора қилиб отини айтиб, шуни ваннага олиб бориб орқасини, оёқларини алоҳида совунлаб ювасан, у мени энг яхши болам, деди. 
- Битта ўзим шунча ишга улгураманми,- дедим.
- Ҳа, вой, қилаяпди-ку,- деди. Уйида бир туркманистонлик қизга ишора қилиб.
У қизни келганига бир ҳафта бўлган. Ишдан чиқаман, мен кучукларни бажара олмайман, деган экан. Кейин аёл ширкатга мурожат қилган.
Аёл рекламачи экан, бир кунда 20 минг долларлаб пул топар эмиш. Кўнглимдан чиқсанг, мен сенга 800 доллар билан чегараланиб қолмайман. Сен учун ҳамма нарса қиламан, деди.
Ўша куни бир қирғизистонлик қизни ҳам олиб келди. У қиз кеч келди. Туркманистонлик қиз эса эрталаб кетиб қолди. Аёл менга ҳамма жойни супириб-сидиришимни айтди. Тиним билмай ишладим, ҳар бир зинасини эмаклаб артиб чиқдим. Кучуклар эса мен билан кўшилиб дупур-дупур этиб тўртинчи қаватгача чиқиб-тушиб келар эди. Мен қаерга борсам, орқамдан қолмади.
Намоз ўқисам жойнамозимни атрофида тизилиб ўтириб олар эди. Ўқиб бўлгунимча Оллоҳимни кароматини қарангки, намозларимни тугатиб, ният қилишга тушиб кетсам қўлларимни кўтариб, жойнамозимни устига ётиб олишар эди. Бу мумкинми, йўқми, уни билмайман...
Хуллас, кучуклар билан ўтириб, кучуклар билан турар эдим. 
Аёл қаергадир чиқиб кетди, мени эса ҳар дақиқамни камерадан кузатганлигини билиб турар эдим.
Қийналиб кетдим. Аёл келди-да, меҳмонхонасига креслога қўйган спорт кийимимни кўриб: "Гул, менга қара", деди. Лаббай, деб олдига бордим. 
- Кийимларингни шу ердан ол, мени болаларим ётади бу ерда, деса бўладими.
Ўзимни қўйгани жой тополмай қолдим. Одамдан азизми кучуклар, дедим. Сен нима деяпсан, улар кучук эмас, сен кучуксан, деди менга. Аёлни важоҳатидан ҳар нарсага қўли боришидан шубҳаланиб, жавоб қайтармадим, қўрқдим.
Burji хоним тўсатдан тинмай қуса бошлади. Мен ҳомиладорман шекилли, деди. Қаерларгадир қўнғироқ қилди. Олдираман болани, менга бола керак эмас, мени болаларим бор, деб бақирди. Телефонни ўчириб, бизга юзланди: "мени жаҳлимни чиқарманглар, жаҳлим чиқса, ўзимни идора қилолмайман, мен ўз севгилимни пичоқлаб қўйдим, ҳозир касалхонада даволанаяпти", деди.
Қўрқиб кетдим. Тезроқ чиқишим керак бу уйдан, дея хаёлимдан ўтказдим. Яна ширкатдаги ака қўнғироқ қилганмиш, туркма-нистонлик қизни ҳам ўша киши олиб келган экан. "Деди-деди" қилибди. Наргиза аёлни бир укаси борлигини, тинмай ичишини ва уйидаги ишлаган ишчиларни зўрлашини айтибди.
- Гул, мана иккинчи кунинг, укамни кўрдингми, келдими, - деди аёл.
- Йўўқ, дедим довдираб... Баттар қўрқа бошладим. Мен кетаверай, илтимос дедим. У эса бир кафеда ўтириб, мени кузатганини, ҳар бир ишим унга ёққанини айтиб, менга 800 эмас, 1000 доллар беришни таклиф қилди.
- Burji хоним, 2000 доллар берсангиз ҳам қолмайман, дедим. - Пул билан ҳамма нарсани сотиб оламан, деб ўйлайсизми, адашасиз, дедим. Қўрқиб турган эдим, қандай тилга кириб кетдим, ўзим ҳам билмайман.
Энди менга рухсат дедим, соат кечаси 22:00 эди. Аёл кеч бўлди, қаерга кетасан деди. Турклар ўзларини ишончи учун бизни ишга олган заҳоти паспортимизни қўлимиздан олиб қўяр эди.
- Хўп кета қолгин, ҳақларингга рози бўлгин, деди-да, қўлимга икки кунлигинг деб 10 доллар берди. Жаҳлим чиқди, жуда ҳам кам эди, истамайман дедим. Бақириб сумкамга солиб қўйди.
- Пул учун бола-чақангни ташлаб келасиларда, яна нозланасилар, деб кесатиб қўйди.
Сумкасини титиб, бир нарса қидирди. Паспортимни беради, деб кутиб тургандим, "вой", деди.
- Нима бўлди, дедим. Сени паспортингни Наргизга бериб юборибман,- деди. Ишонмадим. Мана буники, деб Наргиз исм-ли туркманистонлик қизни паспортини қўлимга тутқазди.
- Нега унақа қиласиз,- дедим, атайлаб қилганлигини юзидан билиш осон эди. - Кетолмайсан энди, Наргиз қачон келса, ўшанда кетасан, хавотир олма кунлик пулингни бераман, - деди.
- Йўқ, Наргизни паспортини менга беринг, уни ўзим топаман. Номерини ҳам беринг, - дедим. Шу ерда каллам ишлаб қолди. Ҳамма нарсамни олиб эшикдан чиқсам красовкам йўқ.- Вой, мени оёқ кийимим йўқ, десам, аёл: "Эй, Наргизникини болалар "кучуклар" йўқотган эди, сеникини кийгизворувдим", - деди.
Жаҳлим чиқди, бу аёлни ўйинчилиги, мени масхара қилиб устимдан кулиши баттар ғазаблантирди тўғриси... Қўлимдан ҳеч нарса келмаганлиги алам қилар эди. Аёлдан баттар нафратлана бошладим, кўргани кўзим йўқ эди уни. Яланг оёқ кетаман дедим.
Аёл куларди, зўр иш қилиб қўйгандек. Эшикдан чиқдим, тўхта деб қўлимдан ушлади. Учинчи қаватда эски ишчиларимни оёқ кийимлари қолган, шулардан бирини бераман, юр деди. Аммо сенга қирқ бири бормикан, деб яна кулди, индамадим. Кеч бўлиб кетаяпти, эскириб кетган, қип-қизил, кичгинагина, ёзда киядиган туфлича чиқариб берди. Оёғимни уриб-тиқиб кийиб олдим. Оёғимни жуда оғритди, шишириб юборди. Нима бўлганда ҳам шу уйдан чиқиб кетдим.
Йулда маршрутка автобус билан бир бало қилиб суянганим - опахонимни уйига етиб олдим. Ҳамма менга қарарди. Устимда куртка, оёғимда эса ёзлик қип-қизил туфли. Йиғлаб-йиғлаб кетдим. Ҳамма қарадию, лекин, бирорта одам ёки аёл келиб мендан: нега йиғлаяпсан, деб сўрамади. Йўл-йўлакай ширкатга ҳам қўнғироқ қилдим, менга берган азобларини гапириб бердим. Ширкат сўкиниб: қирғизистонлик қизни ҳам мен юбордим. Билмасам, бу аёл билан иш қилишни тўхтатаман, ҳеч ким чидолмаяпти, ҳаммани ҳақоратлаб, қийнаяпти, - деди.  Опахонимга ҳам вазиятни тушунтирдим, кўп йиғладим, хўп йиғладим, ҳолим қолмаган эди. Икки кунда адою тамом бўлдим.
Орадан ойлар ўтиб, менга ФБ дан бир аёл ёзди: "Сени паспортинг қаерда?", деб. Расмимдан танибди. - Паспортинг мени қайинсинглим - Наргизда деди. Шошганимдан номерини ҳам олмаган эдим. Бир куни турк-манистонлик қиз Наргизни оиласи билан учрашиб, паспортларимизни алмаштириб олдик. Оёқ кийимимни ҳам олиб келдим. Бир ҳафта қанақа қилиб чидаганини сўрадим. Мен бир иш қилмадим, камераларини ҳаммасини ўчириб ташладим. У келиши билан яна ёқиб қўяр эдим, кучукларни айлантирсанг ҳам бари бир уйига ахлат қилиб кетар эди, деди. Туркманистонликлар бироз айёр бўлади, деб эшитган эдим.
Бир куни Burji хоним қўнғироқ қилиб қолди: - Илтимос, менга келиб ишла, қирғизистонлик қиз Феруза ҳам кетиб қолди, мен сени жудаям севдим, деди.- Хоҳласанг 2000 доллар бераман, қизларингни ҳам олиб келаман, бизни уйда ўзларингни уйдек яшайверасилар, - деди. Кулиб юбордим:
- Бор молу дунёнгизни берсангиз ҳам мен у уйга қайтмайман, - дедим-да, аёлни ҳар жойдан блоклаб ташладим.
Мана азизларим, Истамбулда иш излаб  сарсон бўлган кунларимдан бир лавҳа. Кимнидир ранжитган бўлсам, йиғлатган бўлсам, узр сўрайман. Биламан, юракдан ўқишингизни. Мен сизларни яхши кўраман.