ШУНДАЙ КАСБ ЭГАЛАРИ БОР

Ёзнинг жазирама иссиғида юриб келган бир гуруҳ ёш йигит-қизлар йўл четидаги газли сувдан ичиб чанқоқларини қондиришди. Сўнгра уларнинг ҳар бири биттадан муз-қаймоқ олиб, йўлак бўйлаб юриб кета бошлади. Бир зумда музқаймоқларини еб бўлишиб, қўлларидаги қоғозларни ҳеч иккиланмасдан катта йўл четида барпо қилинган гулзорларга ташлаб кетишди. Яна кимдир ичган сув идишларини улоқтириб кетмоқда. Қарабсизки, кўча бўйлаб йўлаклар, гулзорлар, ариқ ёқалари турли хил қоғоз ва салафанлар, идишлар, чиқиндилар билан тўлиб-тошган манзаранинг гувоҳи бўласиз. Маҳаллалар, марказий ва ички кўчаларга ташлаб кетилаётган чиқиндиларни айтмаса ҳам бўлади. Хўш, бундай нохуш манзаранинг келиб чиқишига ўзимиз айбдор эмасми? Ахир, бизга ризқ-рўз бераётган она-табиатга, атроф-муҳитнинг тоза ва озодалиги, ободончилигига эътибор шуми? Қолаверса, сизу биз ташлаб кетган чиқиндиларни бирма-бир териб, тозалаб қўяётган касб эгаларининг меҳнатига бўлган бу каби салбий муносабатни қандай баҳолаш мумкин? Бу каби саволлар кейинги пайтларда жуда кўпайиб кетмаяптими?
Эрта тонгданоқ ишга кетар экансиз, атроф-муҳитни инсонлар томонидан ташлаб кетилган турли хил чиқиндилардан тозалаётган, гулзорлар барпо этаётган, яратилган гулзорларни парваришлаётган касб эгаларига кўзингиз тушади. Уларнинг машаққатли меҳнатларини кўриб тасаннолар айтасан, оғир ва машаққатли меҳнати ортидан обод масканга айланган атроф-муҳитдан эса баҳри дилинг очилади. Дарҳақиқат, туман ободончилик бўлими ишчи-хизматчилари йилнинг ўн икки ойи давомида ҳам асло тиним билишмайди. Кўчаларимизнинг, маҳалла ва қишлоқларимизнинг, туманимизнинг тозалиги, ободончилиги ва гуллаб-яшнаши учун совуқни совуқ, иссиқни иссиқ демасдан йил давомида асло тиним билмасдан эртаю кеч меҳнат қилишади. 
Шундай экан, азиз тумандошлар, сиз билан бизнинг асосий вазифамиз ўзимиз яшайдиган она диёримизни тоза-озода сақлаш, ўзимиз нафас олаётган она-табиатга меҳр-муҳаббат билан муносабатда бўлиш, қолаверса, ана шу фидойи инсонларнинг меҳнатини қадрлашдан иборатдир.