БОЛА КЎТАРГАН АЁЛ

   Она Яратганнинг ердаги фариштаси, у ерга ҳаёт ҳадя этиш, абадият учун юборилган. Муқаддас динимиз Исломда барчага бирдек хитоб қилиниб, эркак ва аёлларга тенглик ила муомала қилинган. Ҳақ-ҳуқуқларда бирини бошқасидан устун қўйилмаган. 

   Минг афсуски, сўнгги пайтларда аёллар, хотин-қизлар йиғилган айрим давраларда, гап-гаштакларда: “Қачонгача бола-чақа, оила деб ўзимизни қурбон қиламиз?”, “Ўладиган дунёда еб-ичиб, ўйнаб-кулиб, ўзимиз учун яшаб қолайлик”, деган гап-сўзлар тез-тез қулоққа чалинмоқда. Бундай гапларни эшитар эканмиз, ўзимизга ўзимиз савол беришимиз керак. Аслида биз ёмон яшаяпмизми? Оилада, ҳаётда, жамиятда аёл кишига бўлган ҳурмат-эътибор ҳар қачонгидан ҳам юксакроқ эканлигини ҳар биримиз кўриб турибмиз. Ваҳоланки, аёлнинг ҳам, эркакнинг ҳам зиммасида ўз вазифаси, бурчи бор. Бугунги кунда эса енгил-елпи ҳаётга тарғиб этувчи мана шундай даъватга эргашаётганлар орамизда кўпайиб бораётгани оқибатида оилада, фарзанд тарбиясида катта бўшлиқлар пайдо бўлмоқда. 

   Ўзини ва 3 нафар норасида гўдагини 9-қаватдан ташлаб фожеали вафот этган аёл қисмати ҳар қандай кишини даҳшатга солади. Оилада эр-хотиннинг ўзаро келишмовчилиги, эрнинг ўз оиласи, рафиқаси ва фарзандларини ташлаб, шаърий никоҳидаги аёли билан бирга яшаётганлигини кўз-кўз қилиши ҳар қандай аёлга қаттиқ таъсир қилиши табиий албатта. Лекин, эндигина бу ёруғ дунёни ҳис қилаётган норасида гўдакларда нима гуноҳ бор эди. Уларни етим қолдириб, ўзи роҳат-фароғатда яшашига ёки ўзининг бахтсизлиги туфайли бегуноҳ болаларини ҳам қурбон қилишга ҳеч кимнинг ҳақи йўқ эди. Бу мудҳиш фожеа ҳақида сўз юритишга, кимнидир айбдор қилишга тил ожизлик қилади. Лекин, нима бўлганда ҳам бегуноҳ болаларнинг жонига қасд қилганни ҳеч бир инсон кечира олмайди... 

  Кейинги пайтларда мамлакатимизда   оилавий ажримлар, ёлғиз оналар, аёллар ўртасида жиноятчилар, боласини ахлат чиқиндиларига ташлаб кетаётганлар сони ортиб бормоқда? Нега она ўз фарзандини тирик етим қилмоқда? Нега айрим аёллар фарзанди бахтидан ўз ҳузур-ҳаловатини устун қўймоқда? Ажралиб кетаётган оилаларнинг сабабларини ўрганиб, юрагингиз увишади. Статистик маълумотлар бу ажримларнинг ташаббускорлари бўлган аёллар сони кўпайиб бораётганини кўрсатмоқда. Бугунги ғоят мураккаб, таҳликали, “оммавий маданият”нинг ахлоқсиз хуружлари кучайиб бораётган бир даврда ғарбона руҳият, худбинлик, ўз ҳузур-ҳаловатини биринчи ўринга қўйиш каби иллатлар ўзбек аёлига хос бўлган бағрикенглик, фидойилик, меҳнатсеварлик, одоб-ҳаё каби шарқона фазилатларга соя солмоқда. Бутун инсониятни йўлдан оздираётган бундай бало-қазоларга фақат аёлгина фарзанди, оиласи учун балогардон, халоскор бўла олиши мумкин.  Аёл ҳамма нарсага улгуриши керак. Майли, ўзига оро берсин, чиройли кийинсин, оиласини, ўзини зийнатласин. Тўй-томоша, концертлару, театрларга, зиёфатларга борсин. Аммо буларнинг асосида фарзанд тарбияси бирламчи ўринни эгалласин. 

   Зеро, дунёдаги энг гўзал аёл бола кўтарган аёлдир, деган эди, донишмандлардан бири. Боласи ҳақида ўйламай қўйган кунидан бошлаб ҳар қандай аёл бахтсизликка юз тутади. 

                                          Гулсара ТИНИБЕКОВА,

                                                                      Журналист.